Diana van Eynde (30) is geboren in Tilburg, maar heeft haar hart verloren aan het Limburgse land. Wonend in Herkenbosch weet ze de leukste amigurumi’s in elkaar te zetten. In haar tweewekelijkse column deelt Diana al haar ervaringen met de lezers van Siets aan de haak. Mis je iets of heb je vragen aan Diana, vergeet ze dan vooral niet te stellen!

Twee weken vliegen voorbij. Ik heb de afgelopen weken niet super veel gehaakt, maar toch is Isolde al een heel eind. Het meisje begint er nu echt als een ooievaar uit te zien. En de knuffel is/wordt geweldig. Ze krijgt een plekje voor het raam. En als er een kindje op komst is, doen we haar gewoon een ketting om. Ze is geweldig!

Hoofd vastzetten

Maar het was nog wel een heel karwei om Isolde zo mooi te krijgen. Ik had wat problemen gehad met het kopje en nekje van Fred, dus ik wist dat dit hier extra aandacht vroeg. Vooral omdat Isolde ook best een lange nek heeft. Ik propte het vol met chenilledraadjes en liet ze wat uitsteken aan de onderkant, zodat ik die weer in het rompje kon stoppen. Helaas, zo was het patroon niet. Na dagen denken wist ik de oplossing nog niet. Tot mijn stiefmoeder zei: “Waarom doe je er niet wat satéprikkers in?” DAT IK DAAR ZELF NIET AAN GEDACHT HAD! Dat was de oplossing. Met versterking van 4 satéprikkers blijven het hoofdje en nekje geweldig rechtop staan!

Goed vullen

Mijn vriend had ook nog een aanvulling: “Volgens mij vul jij je knuffels onvoldoende”, zei hij op een dag. En je raadt het al: ik zette hem aan het werk. Hij begon met het vullen van Isoldes hoofd en inderdaad. Ik was wat aan de voorzichtige kant met de vulling. Nu zijn dus het hoofdje en lijfje van Isolde mooi gevuld en ik vind dat dat een mooier resultaat geeft. Ik heb dus ook maar meteen nieuwe vulling in huis gehaald, want dat heb je nooit teveel blijkt wel weer…

Moet-ie door beide lusjes?

Wat ook een avontuur was, was het haken van de laarsjes. Vooral de zool. Wat ik ook deed, het laarsje bleef niet mooi in model en ook kreeg ik het amper aan de poten van de knuffel. Toen mijn schoonmoeder op bezoek kwam vroeg ze: “Hoe haak jij?” En toen kwam de aap uit de mouw. Ik haak al vanaf het begin verkeerd. Wat deed ik namelijk: ik haakte alles alleen door de achterste lus en niet door de steek. Hierdoor maakte een opmerking als: haak alleen door de achterste lus geen sence. Dat deed ik toch al? Nu maakt het naar mijn idee voor het eindresultaat niet veel uit, maar ik ga het voortaan toch maar op de goede manier doen. Zie je het verschil tussen de laars en het lijfje?

Pingouin Rouge

Mijn mooie glanzende rode Catania was bijna op en er was geen tijd om in de winkel nieuwe te kopen. Ik reis daarvoor namelijk altijd af naar Sittard en dat is toch een minuut of 30 rijden vanaf huis. Gelukkig heb ik een mooie verzameling garen en ik vond een bolletje rouge van Pingouin. Die had ik in het begin gekocht en ik vond het toen een fijn garen.

Toen, inderdaad. Want nu vind ik het vreselijk. De kleur is heel vaal, waardoor het eruit ziet alsof het te vaak gewassen is. Dat vind ik zonde. Als dat het enige is, kan ik er nog wel mee leven. Niet al het garen is qua kleur perfect. Maar het haakt ook nog eens niet fijn. Het zijn best wel stevige katoendraadjes die je makkelijk ‘uit elkaar’ trekt. Het is dus meerdere malen voorgekomen dat de draad ‘los’ kwam en dat ik weer een verfomfaaide hoofddraad had. Ik zie dat gelukkig altijd meteen, maar het haakt gewoon niet lekker. Mijn advies, gebruik geen Pingouin voor ami’s!

Het volgende project wordt kikker Tristan. Ik mag dat voor het eerst haken met garen waar ‘zilver’ doorheen zit. Mijn ervaringen daarmee deel ik over 2 weken. Maar één ding is zeker… Hij kijkt me nu al verliefd aan…