Diana van Eynde (30) is geboren in Tilburg, maar heeft haar hart verloren aan het Limburgse land. Wonend in Herkenbosch weet ze de leukste amigurumi’s in elkaar te zetten. In haar tweewekelijkse column deelt Diana al haar ervaringen met de lezers van Siets aan de haak. Mis je iets of heb je vragen aan Diana, vergeet ze dan vooral niet te stellen!

De afgelopen 2 weken stonden voor mij voornamelijk in het teken van werken. Over het algemeen was ik ’s avonds te moe om te haken, en echt opgeschoten met Isolde ben ik dus niet. Wel stond gisteren de Haakathlon bij Wollstreet in Sittard op het programma. Met een groep mensen haakten we voor het goede doel, de Leprastichting.

Mijn enthousiasme voor dit project ontstond vorig jaar toen mijn schoonmoeder de Rode Kater van Jan, Jans en de kinderen aan ons schonk. Ze legde direct uit dat zij de kater had gehaakt voor de Leprastichting. Ik besloot het in de gaten te houden, en met succes want al snel bleek dat in 2016 de Haakathlon ook plaats zou vinden.

Het initiatief komt van Jan Kruis, die ambassadeur is van de Leprastichting. Iedereen kent zijn strips van Jan, Jans en de Kinderen met de kater en de teckel. Vorig jaar werd het patroon van de kater voor 5 euro verkocht. De opbrengt werd direct aan de Leprastichting geschonken. Dit jaar was niet de kat, maar de teckel aan de beurt. Ik haak graag en steun graag het goede doel, dus voor mij was dit een win-win situatie.

Lepra is een ziekte die de zenuwen aantast. Wanneer de ziekte niet op tijd behandeld wordt, kunnen mensen gehandicapt raken. De Leprastichting wil niet dat lepra langer levens verwoest. Daarom werken zij aan vroege opsporing, genezing en revalidatie van Leprapatiënten. De opbrengst van de Haakathlon wordt dan ook gebruikt om de ziekten te genezen en te ondersteunen.

Wollstreet maakte er een gezellige middag van. Voor € 10,00 kreeg je het patroon, materiaal, wat lekkere chocolades – in stijl – uitleg en eventueel begeleiding. De dames van Wollstreet wisten de groep te motiveren en te helpen tot in ieder geval bij de meesten het kopje klaar was. Er werd veel gekletst en ervaringen werden besproken, maar ook nieuwe projecten werden gedeeld. Op dit moment gaat er al een bedrag van € 250,- vanuit Wollstreet naar de Leprastichting, maar de patronen zijn nog niet op. Je kunt ze ophalen in de winkel in Sittard of bestellen via de site van de Leprastichting.

Isolde

Met Isolde ben ik de afgelopen weken niet hard opgeschoten. Ik heb haar tweede laarsje gehaakt en ben begonnen aan de eerste vleugel. Dit vind ik een erg leuk onderdeel, omdat er met stokjes gewerkt mag worden. In amigurumi’s werk je vaak alleen met losse en vasten, dus het is voor de afwisseling erg leuk om eens wat anders te doen. Op dit moment ben ik bezig met het omranden van de vleugel. Dit vind ik maar rotwerk. Al is het wel fijn dat ik er niet voor hoef te tellen, dus ik kan het gewoon tijdens het tv-kijken doen.

Haaknaalden Action

Ook weer een kleine review. Toen ik net begon met haken, wilde ik een voorraadje naalden aanleggen. Ik kwam bij de Action en ik zag daar een mooi buisje met een stuk of 6 verschillende naalden. Handig, dacht ik. Ondertussen had ik ook nog een haaknaald 3 van mezelf en 2 haaknaalden van 2,5. Gisterenochtend had ik mijn favo haaknaald 3 thuis laten liggen, dus ik besloot het te proberen met de naald van de Action. De naald is paars en dat geeft een vrolijk effect aan het haken. Maar dat is ook het enige positieve dat ik kan noemen. De naald haakt namelijk verschrikkelijk door zijn gladheid. De naald glijdt te gemakkelijk van het garen af en omdat de haak volledig stomp is, krijg je hem na een magische ring niet door de eerste steek. Ik ben dus maar verder gegaan met haaknaald 2,5, want daar had ik mijn favoriete naald wel van bij me.

Betaald haken

En ik kreeg een leuke vraag van een vriendin: “Kun je dit patroon een beetje haken”, vroeg ze. Natuurlijk kan en wil ik dat doen. Dat betekent dat ik voor de eerste keer betaald wordt om aan knuffel te maken. Dat vind ik een hele eer. Uiteindelijk hoop ik meer mensen met mijn knuffels blij te maken. Het gaat me niet om de verkoop, maar om het plezier dat een knuffel iemand kan bezorgen. En als ik dan mijn materiaalkosten vergoed krijg, ben ik een zeer gelukkig meisje. Meer over mijn ‘verkoopplannen’ lees je in mijn volgende blog.